จากหนุ่มโรงงานธรรมดา สู่การเป็นเจ้าของโรงงานขนาดกลาง

แรงบันดาลใจที่ได้ ตอนไปทำงานพาร์ทไทม์

ผมไม่ใช่หนุ่มโรงงานหรอกครับ เพียงแต่เคยเข้าไปทำงานในโรงงาน จำได้ว่าเป็นช่วงปิดเทอมใหญ่ ตอนนั้นผมเรียนอยู่มหาวิทยาลัยปีที่ 3 ไม่อยากอยู่บ้านว่างๆ ก็เลยเลือกที่จะหางานทำ อีกทั้งยังต้องการหาเงินมาตอบสนองความต้องการของตัวเอง ตามประสาวัยรุ่น เพราะฐานะที่บ้านไม่ได้ร่ำรวยเหมือนใคร อยากได้อะไรก็เลยต้องหาเงินเอง

ผมทำหน้าที่ฉีดพลาสติกตามแบบ ทุกเช้าเสี่ยเจ้าของโรงงานจะเข้ามาตรวจความเรียบร้อยอยู่เป็นประจำ อายุแกน่าจะประมาณสี่สิบปลายๆ ถือว่าประสบความสำเร็จตั้งแต่อายุยังไม่มาก เป็นธรรมดาครับแกอาจเป็นลูกคนรวย มีต้นทุนชีวิตที่ดีกว่าคนอื่น ณ ตอนนั้นผมคิดแบบนี้จริงๆ

แต่หลังจากนั้นผมมีโอกาสได้ไปร่วมสังสรรค์ที่บ้านของหัวหน้างาน ด้วยความอยากรู้อยากเห็นจึงเอ่ยปากถามความเป็นมาของโรงงานแห่งนี้จากหัวหน้า พี่เค้าจึงเล่าให้ผมฟังว่า

"แต่เดิมเสี่ยทำงานอยู่โรงงานผลิตอะไหล่ เป็นพนักงานโรงงานธรรมดา ทำหน้าที่กรึงอะไหล่ชินเล็กชิ้นน้อยสำหรับรถมอเตอร์ไซต์ ทำงานอยู่หลายปีเสี่ยเค้าก็ลาออก แล้วมาเปิดโรงกลึงเล็กๆ ใช้เงินทุนไม่กี่พันบาทในสมัยนั้น ผลิตอะไหล่ส่งให้กับโรงงานทั่วไป แรกเริ่มแกทำงานแค่คนเดียว พองานเพิ่มขึ้นก็รับพี่เข้ามาช่วย จนผ่านมาถึงวันนี้ แกก็เป็นเสี่ยเจ้าของโรงงานผลิตอะไหล่อย่างที่เอ็งเห็นนี่แหละ" 

 โอ้โห... คำพูดของหัวหน้าทำให้ผมก้าวผ่านความคิดเดิม อย่างน้อยก็เรื่องที่เคยเชื่อว่าคนเราจะประสบความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ได้ก็ต้องมีเงิน ต้องรวย ต้องเรียนจบสูงๆเท่านั้น จริงๆ แล้วคนธรรมดาอย่างเราก็สามารถประสบความสำเร็จได้เหมือนกัน ในตอนนั้นเสี่ยคือต้นแบบการใช้ชีวิตของผมเลยครับ

"จงอย่ามองที่ความสำเร็จของเขา 

จงมองหาเส้นทางที่พาเขาไปสู่ความสำเร็จ"

ขอบคุณพี่ไผ่ ที่เล่าเรื่องราวดีๆให้ผมฟัง

ลุ๊ค@ME